Refundacja kosztów za tłumaczenie

Tłumaczenia są często niezbędne, ale też kosztowne. Oczywiście każdy klient chce mieć pewność, że tłumaczenie sporządzane dla niego nie zawiera błędów i spełnia najwyższe standardy. Szkoda więc, gdy przy tłumaczeniu tekstów cena jest jedynym kryterium, co nierzadko kończy się dopłacaniem, gdy dochodzi do problemów z rzekomo tańszym rozwiązaniem.

Wielu klientów jednak nie może sobie pozwolić na dobre tłumaczenie. Powstaje pytanie, czy i po spełnieniu jakich warunków istnieje szansa na przejęcie kosztów za tłumaczenie. Osoby zatrudnione na umowę o pracę mogą oczekiwać, że koszty za tłumaczenie zostaną poniesione przez pracodawcę, o ile istnieje związek między tłumaczonymi dokumentami, a wykonywaną pracą. Osoby poszukujące pracy są z kolei wspierane przez urzędy pracy (niem. Arbeitsamt) i urzędy aktywizacji zawodowej (niem. Jobcenter). W przypadku spraw sądowych istnieje możliwość otrzymania zwrotu wydatków za usługi tłumaczeniowe, o ile spełnione są określone warunki (patrz nad dole). Poza tym w wielu przypadkach można odliczyć poniesione koszty od podatku jako tak zwane koszty uzyskania przychodu.

W przypadku świadczonych przeze mnie usług tłumaczeniowych mają Państwo pewność, że zostaną one naliczone w należyty sposób, ponieważ honorarium obliczam według oficjalnych stawek, tj. według ustawy o wynagrodzeniu tłumaczy przysięgłych (JVEG-Gesetz). W ten sposób koszty za tłumaczenie mają zawsze solidną podstawę prawną uznawaną przez niemieckie sądy.

Pokrywanie kosztów przez urząd pracy

Obywatele Unii Europejskiej poszukujący w Niemczech pracy mają prawo do przetłumaczenia świadectw, dyplomów potwierdzających nabycie kwalifikacji zawodowych, dyplomów szkół wyższych etc. Wynika to z prawa międzynarodowego zabraniającego dyskryminacji obywateli innego kraju UE. Jako obywatel UE można więc żądać od niemieckiego urzędu pracy, aby ten przejął koszty za tłumaczenie.

Obywatele niemieccy potrzebują tłumaczeń świadectw i dyplomów, jeśli na przykład chcą aplikować się do pracy za granicą. Jeśli nie są w stanie pozwolić sobie na taki wydatek, to urząd pracy może dofinansować tłumaczenie z tak zwanego Vermittlungsbudget zgodnie z § 44 kodeksu socjalnego III, o ile wykaże się, że wsparcie finansowe jest konieczne do ubiegania się lub podjęcia zatrudnienia.

Obywatele państw trzecich (spoza Unii Europejskiej) mają często trudne historie życiowe i dostawszy się do Europy jako uchodźcy pilnie potrzebują poświadczonego tłumaczenia dokumentów, aby móc zbudować sobie tutaj nową przyszłość. Również takim osobom niemieckie urzędy pracy oferują dofinansowanie.

Pokrywanie kosztów w procesie cywilnym

Na zakończenie każdego procesu cywilnego zapada decyzja o kosztach. Z reguły koszty sądowe muszą zostać poniesione przez przegranego. Jak jednak wygląda sytuacja w przypadku kosztów za tłumaczenie pisemne lub ustne? Czy takie koszty również muszą zostać poniesione przez stronę przygrywającą spór, jeśli nie miała ona w ogóle potrzeby korzystania z usług tłumaczeniowych?

Odpowiedź brzmi: TAK. Jeśli konieczna jest pomoc tłumacza, to koszty są z reguły deklarowane przez sąd jako poniesione wydatki i doliczane do kosztów sądowych. Koszty sądowe zaś muszą zostać poniesione przez stronę przegrywającą sprawę. W przypadku ugody są one dzielone po równo. Tylko w rzadkich wypadkach również strona wygrywająca spór jest zobowiązana przez sąd do ponoszenia kosztów ze względu na tak zwaną zasadę słuszności.

Jak wygląda sytuacja w przypadku uzyskania kompromisu? Czy koszty sądowe nie muszą być ponoszone w przypadku ugody? I TAK I NIE. Koszty sądowe nie są naliczane w przypadku ugody. Wydatki poniesione przez sąd muszą jednak zostać zapłacone. Koszty za usługi tłumaczeniowe to właśnie takie wydatki.

W przypadku sądów pracy w pierwszej instancji koszty sądowe, podobnie jak w przypadku zwykłego procesu cywilnego, są kalkulowane na podstawie ustawy o kosztach sądowych (niem. Gerichtskostengesetz). Także tutaj więc przygrywająca strona jest zobowiązana do poniesienia kosztów.

Pokrywanie kosztów w procesie karnym

W procesie karnym koszty usług tłumaczeniowych są ponoszone przez skarb państwa, ponieważ nakładanie kosztów na oskarżonego naruszałoby zakaz dyskryminowania osoby ze względu na język (art. 3 ust. 2 niemieckiej ustawy zasadniczej). Koszty są dopiero wówczas naliczane, gdy dojdzie do prawomocnego skazania.

Zgodnie z dyrektywą 2010/64/UE, która ustanawia minimalne zasady unijne dotyczące prawa do tłumaczenia ustnego i tłumaczenia pisemnego w postępowaniu karnym oraz w postępowaniu służącym wykonaniu europejskiego nakazu aresztowania, tłumaczenie ustne musi być zapewniane nieodpłatnie osobom podejrzanym lub oskarżonym, które nie znają lub nie rozumieją języka, w którym toczy się postępowanie, także podczas przesłuchania przez policję, istotnych spotkań pomiędzy klientem a prawnikiem, oraz wszystkich rozpraw sądowych oraz wszelkich niezbędnych posiedzeń.

Osobom podejrzanym lub oskarżonym, które nie rozumieją języka postępowania, należy poza tym zapewnić tłumaczenie pisemne dokumentów, które są istotne z punktu widzenia ich obrony. Zaliczają się do nich wszelkie orzeczenia o pozbawieniu danej osoby wolności, każdy zarzut lub akt oskarżenia, oraz każdy wyrok. Właściwe organy decydują w każdej sprawie, czy należy przetłumaczyć jakiekolwiek inne dokumenty. Podejrzany lub oskarżony, lub jego obrońca może także wnosić o tłumaczenie pisemne innych istotnych dokumentów.