Name w języku niemieckim może oznaczać nazwę, imię lub nazwisko. Jeśli chcemy być precyzyjni to na imię powiemy Vorname. W przypadku imienia rzeczywiście używanego (wołanego) powiemy Rufname. Niekiedy drugie imię jest określane mianem Mittelname (z punktu widzenia niemieckiego prawa o aktach stanu cywilnego nie jest to jednak prawidłowy termin).

Z nazwiskiem pojawiają się problemy, bo jest ich kilka rodzajów. Nazwisko osoby to generalnie Familienname, ale kursują też synonimy Nachname i Zuname. W prawie polskim mamy „nazwisko” oraz „nazwisko rodowe”. Przy nazwisku rodowym można by pomyśleć, że dobrym ekwiwalentem w prawie niemieckim będzie Geburtsname. Takie tłumaczenie jest jednak błędne. Geburtsname to nazwisko nadane przy urodzeniu (przed jego zmianą np. na skutek zawarcia małżeństwa). Jest to „nazwisko przy urodzeniu” tudzież „nazwisko panieńskie/kawalerskie”. Geburtsname nie jest „nazwiskiem rodowym” według prawa polskiego z tej przyczyny, że nie może ulec zmianie. W Polsce nazwisko rodowe można zmienić np. na skutek małżeństwa lub przysposobienia. Dlatego bezpieczniej jest tłumaczyć nazwisko rodowe jako Familienname.

Nazwisko panieńskie to potocznie Mädchenname, nazwisko dwuczłonowe to Doppelname. Przy tłumaczeniu na język polski pojawia się problem z Ehename i Lebenspartnerschaftsname, które nie istnieją w prawie polskim. Chodzi tu o nazwisko noszone wspólnie przez małżonków lub partnerów rejestrowanych. Wchodzącym w rachubę neologizmem jest tutaj „nazwisko małżeńskie” tudzież „nazwisko partnerskie”.

 

 

Samo Życie, wydanie 6/21 (593), tłumacz przysięgły mgr Adam Gałamaga

Powyższy tekst jest chroniony prawem autorskim. Wolno go powielać lub cytować wyłącznie za podaniem nazwiska autora i nazwy publikacji.